Juiste mens op de juiste plek
Ik zie de verontwaardiging nóg in zijn ogen. Want wie was ik, interim manager, om hem, gearriveerd manager van een groot telecombedrijf, te suggereren dat hij beter ander werk kon zoeken? Gelukkig was ik eigenwijs genoeg om door te zetten. Uiteindelijk maakte de manager in kwestie een carrièreswitch en komt hij sindsdien veel beter tot zijn recht.
De aanleiding voor deze anekdote: ik vind het prachtig als mensen hun talenten ten volle benutten. Daar vaart iedere organisatie wel bij. Helaas was dat in dit geval niet zo. De bewuste manager werkte hard en deed zijn werk goed, ik was als interim manager tevreden over zijn inzet. Toch zou hij nooit een hoger rapportcijfer halen dan een 7. Prima als dat het maximale is, maar deze man kon meer. Er was een mismatch tussen zijn capaciteiten en de taken waarvoor hij verantwoordelijk was. En het was aan mij om hem dat te vertellen.
Ik nodigde ik hem uit voor een wandeling. Na wat koetjes en kalfjes gaf ik mijn bedenkingen aan. Zouden er geen andere uitdagingen zijn waar hij met zijn mooie talenten veel beter tot zijn recht zou komen? Ik zag in hem bijvoorbeeld veel meer een sales-specialist dan een typische manager. Na zijn geagiteerde reactie wist ik dat dit geen fijn gesprek zou worden. Althans, nóg niet. Een week later kwam hij erop terug. Hij wilde het proberen. Om een lang verhaal kort te maken: vandaag de dag heeft hij een salesfunctie waar hij helemaal in opbloeit.
Maanden later, toen mijn interim-periode eindigde en ik het managementteam had uitgenodigd voor een afsluitend diner, vertelde hij me iets bijzonders. “Jouw opmerkingen waren confronterend, maar hebben me wél aan het denken gezet. En toen het mijn vrouw de volgende ochtend opviel dat ik sinds jaren weer eens opgewekt een deuntje floot, werd me de waarde van ons gesprek duidelijk.”
Daarop overhandigde hij me een prachtige fles wijn uit mijn geboortejaar. Een schitterend cadeau, dat ik met dankbaarheid aanvaardde. Maar het échte cadeau? Dat deze getalenteerde man een route had uitgestippeld naar een baan die hem op het lijf geschreven was. Waar hij zijn kwaliteiten laat schitteren en zijn werk zorgt voor nieuwe energie.
Ik kan enorm genieten van zulke resultaten. Toch is het geen kunstje. Het vraagt zelfs altijd om een tactvolle benadering. Want confronteren en provoceren zijn krachtige begrippen, die bij een verkeerde aanpak zomaar in elkaars verlengde liggen. Maar plant je een zaadje met zorg, oprechte aandacht en respect, dan kan er zomaar iets heel moois ontkiemen.